Białostockie schronisko w oczach młodzieży

Schronisko dla bezdomnych zwierząt to chyba najsmutniejsze zwierciadło ludzkiej bezduszności. Kiedy spacerujesz między klatkami, kilkadziesiąt par oczu pełnych rozpaczy i tęsknoty śledzi każdy twój krok. Czując to można się wstydzić, że przynależymy do tego samego gatunku, co byli opiekunowie bezdomnych zwierząt.

BIAŁOSTOCKIE SCHRONISKO DLA ZWIERZĄT

Przygotowały: Monika Anuszkiewicz, Ewa Grygieńcze Klasa III h

Mimo obiecującej nazwy białostockie schronisko opiekuje się (?) wyłącznie psami. Przebywa ich tu około 130. Są to dorosłe psy oraz szczenięta. Zdecydowana większość została do schroniska po prostu podrzucona. Według słów jednego z opiekunów zwierząt, często, zwłaszcza w godzinach wieczornych, ludzie wrzucają je na teren schroniska przez bramę. Stąd nazywane są "latającymi psami". Dziennie trafia tu nawet około 10 psów, których nikt nie chce.
Zwierzęta zamieszkują 57 klatek, w tym 13 jest przeznaczonych na kwarantanny, czyli miejsca, gdzie poddawane są obserwacji nowo przybyłe psy. Niestety, zamieszkiwane boksy nie sprawiają dobrego wrażenia. Są to bardzo małe klatki, ich powierzchnia wynosi zaledwie ok. 1 m kw. Na takim obszarze, zwłaszcza jeżeli mieszka tu od dwóch do czterech psów, ruch jest bardzo ograniczony. Niestety schronisko nie dysponuje wybiegiem, zwierzęta nie mają możliwości spacerowania oraz biegania. A więc płacą za to dotkliwym bólem, jaki sprawiają zbyt długie pazury pozbawiane szansy naturalnego zdzierania.
Niektóre klatki sprawiają dobre wrażenie. Niedawno zostały wyremontowane, czyli wyłożone glazurą. Większość to niestety "gołe mury", czyli stare klatki w opłakanym stanie. Żaden z boksów nie jest ocieplany, nawet w czasie tak srogiej zimy jak ostatnia.
Ani te nowe, ani stare nie są często sprzątane, dlatego też po wejściu na teren schroniska czuje się okropny, trudny do zniesienia zapach.
Zwierzęta są karmione raz dziennie, a gdy jest więcej karmy, dostają posiłek dwa razy. To nie dużo, ale trudno dziwić się, skoro na funkcjonowanie schroniska są przeznaczane niewielkie, symboliczne sumy z Urzędu Miasta. Czasami utrzymanie psów jest dofinansowane przez różne firmy. Nie każda pomoc jest jednak przyjmowana. Odrzucono na przykład ofertę firmy Auchan w postaci mięsa, które mogło być wykorzystane jako karma dla psów. Według słów pracującego w schronisku weterynarza….. "co ja bym zrobił z całym kontenerem jedzenia?"

Byłyśmy świadkami przyjmowania do schroniska nowych mieszkańców. W naszej obecności weterynarz przyjął rasowego jamnika, pobierając przy tym opłatę w wysokości 40 zł.
Kilka chwil później starsza osoba przyprowadziła nierasowego przybłędę. Ten niestety nie miał już szczęścia i szansy na znalezienie nowego właściciela. Po pobraniu tradycyjnej opłaty 40 zł oznajmiono, że znajdzie się miejsce na….. uśpienie psa.

W schronisku jest wywieszony cennik, który informuje o kwotach pobieranych za przygarnięcie (?) i oddanie psa. Niestety te drugie są stosunkowo wysokie, porównywalne z tymi na targach, więc psy ze schroniska nie maja dużych szans na znalezienie nowego właściciela. Bo tylko człowieka, który szczerze ufa psiej przyjaźni mogą zachęcić słowa wypowiedziane przez jednego z pracowników schroniska: "...pani, ten pies nic nie wart, dzięki Bogu on sam szybko zdechnie."