Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej
z dnia 22 marca 1928 r.
o ochronie zwierząt
(Dz.U. z 1932 r. Nr 42, poz. 417; zm. Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz.115)
Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o
upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą
ustawy, (Dz.U.P. Nr 78, poz. 443) postanawiam co następuje:
Art.1. Znęcanie się nad zwierzętami jest wzbronione. Za zwierzęta w
rozumieniu niniejszego rozporządzenia uważa się wszelkie domowe i oswojone
zwierzęta i ptactwo oraz zwierzęta i ptactwo dzikie, jako też ryby, płazy, owady
i.t.p.
Art. 2.1. Przez znęcanie się nad zwierzętami nalezy rozumiec:
a) używanie do pracy zwierząt chorych, rannych lub kulawych oraz utrzymywanie
ich w stanie wybitnego niechlujstwa;
b) bicie zwierząt po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach
kończyn;
c) bicie zwierząt przedmiotami twardemi i ostremi albo zaopatrzonemi w
urządzenia obliczone na sprawienie specjalnego bólu;
d) przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami oczywiście
nieodpowiadającemi ich sile lub stanowi dróg, albo zmuszanie takich zwierząt do
zbyt szybkiego biegu, nieodpowiadającego ich siłom;
e) przewożenie, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób, w pozycji
lub w warunkach, powodujących zbędne cierpienia fizyczne;
f) używanie uprzęży, pęt, więzów i.t.p. powodujących ból albo używanie ich w
sposób mogący sprawić ból lub uszkodzenie cielesne, - z wyjątkiem, gdy używanie
takich przedmiotów jest potrzebne z powodu i w czasie tresury, prowadzonej w
interesie publicznym;
g) używanie zwierząt do wszelkiego rodzaju doświadczeń, powodujących śmierć,
uszkodzenie cielesne lub ból fizyczny, - z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w
art. 3;
h) dokonywanie na zwierzętach operacyj nieodpowiedniemi narzędziami i bez
zachowania koniecznej ostrożności i oględności w celu zaoszczędzenia im
zbytniego bólu;
i) złośliwe straszenie i drażnienie zwierząt;
k) wszelkie w ogóle zadawanie zwierzętom cierpień bez odpowiednio ważnej i
słusznej potrzeby.
2. Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z zainteresowanymi Ministrami
władny jest regulować w drodze rozporządzen sposób i warunki, jakim odpowiadac
winno postępowanie i obchodzenie się ze zwierzętami, a w szczególności używanie
ich do pracy, rozrywki lub dla celów sportowych.
Art. 3.1. Nie będa uwazane za znęcanie się nad zwierzętami doświadczenia,
dokonywane na nich w celach naukowych, o ile doświadczenia takie są konieczne
dla poważnych prac i badań naukowych i dokonywane sa przez osoby, posiadające
specjalne zezwolenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (2),
lub organów przez niego upoważnionych, lub pod bezpośrednim nadzorem takich
osób, a w zakładach wojskowych - zezwolenie Ministra Spraw Wojskowych (3), lub
organów przez niego upoważnionych.
2. Przepisy wydane przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
(4) w porozumieniu z Ministrami Spraw Wojskowych, Rolnictwa (5) i Spraw
Wewnetrznych określą zwierzęta, jakie mogą być używane do takich doświadczeń
oraz sposób dokonywania tych doświadczeń w celu zaoszczędzenia zwierzętom
niepotrzebnych cierpień.
3. doświadczenia określone w niniejszym artykule nie mogą być dokonywane w
średnich i niższych zakładach naukowych, poza zakładami specjalnemi, które
określą przepisy, wymienione w ustępie poprzednim.
Art. 4. (skreślony).
Art. 5. jeśli czynu przewidzianego w art. 2, dopuszczono się w sposób,
wskazujący na wyjatkowe okrucieństwo sprawcy, winny ulegnie karze więzienia do
jednego roku. Na obszarze mocy obowiazującej ustawy karnej z 1852 r. zamiast
więzienia stosuje się scisły areszt (6).
Art. 6. (skreślony).
Art. 7. Winny dokonywania doświadczeń naukowych w sposób naruszajacy
postanowienia art. 3, lub przepisy wydane na jego podstawie, ulegnie karze
grzywny do 1.000 zl (7).
Art. 8. (skreślony).
Art. 9.1. jeśli skutkiem znęcania się, zwierzę znajduje się w takim stanie,
że ze wzgledow humanitarnych powinno być zabite, albo jeśli wymaga leczenia, -
powiatowa władza administracji ogólnej (8), po zbadaniu zwierzęcia przez lekarza
weterynarji, może zarządzić jego zabicie lub leczenie na koszt winnego, przyczem
może powierzyć takie zwierzę na czas leczenia innej osobie, którą uzna za
odpowiednią.
2. Odwołanie się nie wstrzymuje wykonania zarządzenia.
Art.10. Ministrowie Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych mogą upoważnić w
drodze rozporządzenia poszczególne stowarzyszenia i organizacje, mające na celu
ochronę zwierząt albo ich hodowlę lub popieranie ich hodowli, oraz towarzystwa
łowieckie do współdzialania z organami państwowemi w ujawnianiu przestępstw,
przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu. Tak upoważnione stowarzyszenia i
organizacje będą miały prawo popierania oskarżenia w sądach w charakterze
oskarżyciela posiłkowego.
Art.11. Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Spraw
Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrami Wyznań Religijnych i Oświecenia
Publicznego, Rolnictwa i Spraw Wojskowych 9, a w zakresie postanowień karnych -
Ministrowi Sprawiedliwości i Ministrowi Spraw Wewnętrznych, każdemu w zakresie
swej własciwości.
Art.12.1. rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie trzydziestego dnia po dniu
ogłoszenia.
2. Jednocześnie tracś moc obowiazującą art. 287 Kod. Kar. z 1903 r. i 360
p.13 Kod.Kar. z 1871 r. oraz wszystkie inne dotychczasowe przepisy w sprawach,
uregulowanych tem rozporządzeniem.
Tekst podany za publikacją "Ochrona Środowiska" Wydawnictwa "Tarbinus" z
Tarnobrzegu.